Binnenkort beschikbaar.

​

Lang voordat de Nederlandse militaire wederopbouwmissie in de Afghaanse provincie Uruzgan in 2006 van start ging, was Nikko Norte al daar en op een dag belandde hij in een zwaar vuurgevecht. Na aanvang van de wederopbouwmissie beleefde hij talloze beschietingen, vond hij bermbommen en bracht hij een dag door met een zelfmoordenaar die tijdens een aanslag slechts zichzelf doodde. Desondanks was en is Nikko van mening dat er voor militairen in Uruzgan geen vijand te duchten was. Nederlandse militairen creëerden door hun kleinmoedige manier van optreden hun eigen vijand—die niet uit talibanstrijders bestond.

 

Incompetente inlichtingenofficieren, onkundige tolken, verkeerd geïnterpreteerde rules of engagement en Afghaanse gewoontes, bedrogen journalisten en militairen die te kort in Uruzgan dienden, zich te weinig buiten de poorten van hun veilige kampen waagden en angst als raadgever omarmden. Een wederopbouwmissie veranderde in een terreurcampagne, de bevolking van Uruzgan het slachtoffer.

 

Sinds 2001 heeft het Westen Afghanistan slechts ellende gebracht. Jammer—en los daarvan had het Westen juist zoveel kunnen leren van bijvoorbeeld de Afghaanse pashtunwali. Met hand en tand vocht Nikko om de geweldspiraal te keren die de Nederlandse krijgsmacht onnodig in gang zette. Na zijn tijd in Uruzgan schreef hij Onvoorspelbaar verleden, een ouderwetse avonturenroman met een serieuze ondertoon, dat tot vragen leidde in Tweede Kamer en tot rechtszaken. Het verhaal van de man die in Uruzgan de eenmanspatrouille in de praktijk bracht, er meer avontuur in zijn schoot geworpen kreeg dan hem lief was, gedurende de twee jaar die hij er diende van sergeant tot kapitein werd gepromoveerd en naar huis ging met een groot schuldgevoel en met een net zo groot gevoel van respect en liefde voor de bevolking van Uruzgan.

​

​