Worstkaasscenario
Een pandemie die de wereld al langer teistert dan corona, hoor ik professor Erik Scherder in een programma op televisie uitleggen, is ons gebrek aan beweging. Plus sarcopenie en onze verslaving aan hedendaags voedsel, voeg ik daar in gedachten aan toe, die samen met dat gebrek aan beweging tot de dystopie van een wereld vol weerloze, overlevende, obese mensen zonder spiermassa leiden en … WALL-E. Een ogenschijnlijk betekenisloos zinnetje uit die film spookt plotseling door mijn hoofd: I don’t want to survive; I want to live. Hm…
Geen beste eerste alinea van een blog in deze onzekere tijden, waarin iedereen snakt naar goed nieuws. Sarcopenie is overigens leeftijdsgebonden spierafbraak, een dystopie het tegenovergestelde van een utopie. Leeftijdsgebonden laat ik meestal weg uit de definitie van sarcopenie, omdat dat suggereert dat sarcopenie onvermijdelijk is, wat het nu juist niet is. Onzekere tijden! De overheid raadt ons aan die onzekere tijden thuis uit te zitten en waarom zouden we van de nood geen deugd maken en onszelf eens extra verwennen? Het worstkaasscenario. Troosteten, troostdrinken en troostNetflixbingewatchen. Zodra de coronacrisis is bezworen, trainen we de extra kilootjes er snel weer af. Oh man …
Al twintig jaar coach ik mensen die kampen met overgewicht en een tekort aan spiermassa. Ik maak daarbij gebruik van de holbewonercode, die ik ooit ontwikkelde. ‘Aha,’ roept professor Katan, ‘weer zo’n idioot die voorstelt rond te rennen met ontbloot bovenlichaam en hompen vlees te eten.’ Een moderne holbewoner kleedt zich als ieder ander mens en eet per dag gemiddeld 50 gram gevogelte, vis, vlees of week- en schaaldieren, waarmee hij aan dierlijk spierweefsel minder dan de helft consumeert dan de gemiddelde Nederlander alleen al aan vlees consumeert. Naast zijn beperkte, hoewel noodzakelijke consumptie van dierlijk spierweefsel voegt een moderne holbewoner nooit suiker of zout toe aan wat hij eet of drinkt en mijdt hij granen, bonen, aardappels en melkproducten.
Het dieet waaraan de westerse mens zich de laatste 10.000 jaar gewoon heeft gemaakt, is een dieet waarvoor zijn spijsvertering niet is gecodeerd. Los daarvan is het een verslavend dieet vanwege het groeiende aandeel van de basissmaken umami, zoet en zout dat er deel van uitmaakt. Tot zo’n 50 jaar geleden bleef de westerse mens nog redelijk in beweging en waren de gevolgen van zijn ongezonde dieet te overzien. De laatste 50 jaar is de westerse mens welhaast tot stilstand gekomen en tellen de gevolgen van zijn ongezonde dieet dubbel.
Alleen de meest gedisciplineerden onder ons redden het een aanvaardbaar BMI te behouden op een hedendaags dieet. Professor Scherder is er daar een van en terwijl hij uitlegt welke sportoefeningen hij dagelijks doet, dwalen mijn gedachten naar een interview met Tom Dumoulin dat ik ooit op televisie zag. Tom legde uit hoeveel watt hij per uur verspilt als hij met een volle bidon in de bidonhouder op zijn fiets rijdt. Grappig. Als we Toms watts doorberekenen naar het huidige gemiddelde overgewicht in de westerse wereld dient een oplossing voor de CO2-problematiek zich snel aan. Als we dan bedenken dat elk achtste dier dat we voor onze consumptie fokken of kweken bij het vuilnis belandt, dan … laat ook maar.
Positief denken in onzekere tijden! De nadruk van professor Scherders woorden ligt op bewegen. Terecht, maar een nadruk op bewegen in relatie tot gezondheid zet mensen er in mijn ervaring toe aan te gaan bewegen om gewicht te verliezen en dat leidt meestal juist tot meer overgewicht. Bewegen maakt een belangrijk deel uit van de holbewonercode; de aandacht gaat echter in eerste instantie uit naar bewust eten. Waarom voeren we tijdens de coronacrisis niet een paar draconische veranderingen door in onze levensstijl om uiteindelijk sterker uit de strijd te komen? Het woord draconisch hoor ik vaak de laatste tijd en het komt in het licht van de veranderingen die ik in gedachten heb aardig tot zijn recht. Geen toegevoegde suiker en zout meer, geen aardappels meer, geen bonen meer, geen granen meer en geen zuivelproducten meer. Onmogelijk? Ik heb met honderden mensen gewerkt die na enig aandringen van mijn kant al na een paar dagen experimenteren het tegendeel bewezen. We voeren onze goudvis geen Bonzo. Waarom voeren we onszelf dan met waar onze spijsvertering geen raad mee weet? Voor het einde van de coronacrisis bevalt onze nieuwe levensstijl op het gebied van voeding beter dan McDonald’s en pizza’s ooit bevielen.
Enige discipline en creativiteit is onvermijdelijk, maar al snel reageert ons lichaam positief op de verandering van spijzen waaraan we het blootstellen en herstellen zich onder andere de chemische processen die een gezond lichaam voor overeten behoeden. De holbewonercode kan een interessante uitdaging zijn. Experimenteer met het grote weglaten. De schappen van supermarkten liggen vol alternatieven, zelfs nu. Jagen en verzamelen in de supermarkt.
Schrap troostuitslapen en zet de wekker een uur vroeger. Eet een schijf ananas – op eigen sap – en wandel of fiets een uur in de buitenlucht zonder buiten adem te raken. Ontbijt vervolgens met gedroogde goji- moerbei- en veenbessen (een paar van elk, geen handvol), gedroogde abrikozen, dadels, pruimen en vijgen (maximaal 2 van elk), gemengde noten (niet meer dan 30 gram), een beetje van alle zaden en pitten, zoals amaranth, chiazaad, lijnzaad, maanzaad, pompoenpitten, pijnboompitten, sesamzaad, quinoa en zonnebloempitten, die zich bij supermarkten, bij gespecialiseerde winkels of via het internet laten verzamelen, wat kokospoeder en wat krenten of rozijnen. Overdrijf niet. Een beetje van alles is voldoende. Ik meng de voornoemde voedingswaren in een kommetje en eet ze daar met één hand uit terwijl ik Netflix kijk, koffie binnen handbereik, en twee gekookte eieren afkoelen. Snijd het gedroogde fruit tweemaal door en een en ander kan met een lepel worden gegeten. Houd voedsel uit de buurt van een blender. Blenders werken gewichtstoename in de hand.
Voor wat de overige twee maaltijden betreft, is enige creativiteit onvermijdelijk – en Tupperware voor de mensen die niet thuis werken. Het uitgangspunt blijft dat aardappels, bonen, granen en zuivel geen deel meer uitmaken van wat we jagen en verzamelen. Vraag de slager om wild, zoek naar andere soorten gevogelte dan kip, verwerk twee- of driemaal per week vis of week- en schaaldieren in gerechten, eet elke twee weken een stukje orgaanvlees en vervang de aardappels door groente, die natuurlijk gestoomd wordt, niet gekookt. Verzamel al het fruit dat er bestaat en verwerk het in de salades. Experimenteer met bloemkoolrijst, met eiergerechten, met … man, er zijn duizenden alternatieven voor de lunch en het diner en voordat we twee weken verder zijn, weten we niet beter. Bessen, fruit, gevogelte, groente, kruiden, noten, pitten, vis, vlees, week- en schaaldieren en zaden. Het aantal smakelijke maaltijden dat daarmee kan worden bereid, is ontelbaar en als een tussendoortje noodzakelijk is, laat het dan een stuk fruit zijn.
Pas nadat een moderne holbewoner aardappels, bonen, granen en zuivelproducten in de ban heeft gedaan, verandert hij zijn levensstijl ook op het gebied van beweging. Twee of drie ochtenden per week trekt hij er voor het ontbijt een uurtje op de fiets, op zijn rolschaatsen, te voet of in een kano opuit. Twee of drie keer per week sport hij een kwartier tot anderhalf uur intensief, laat hij, met andere woorden, zijn hart even pompen. Daarnaast bestelt de genderneutrale moderne holbewoner in deze onzekere tijden bij de Decathlon een set halters, waarmee hij dagelijks twintig minuten de oefeningen doet die hij vindt op het internet. Hij lacht om het populaire planken, dat heel commercieel slechts de suggestie van sporten wekt, en doet ouderwetse push-ups, sit-ups, dips en chins, elke dag, zonder elke dag per se meer te willen doen dan de vorige. De push-ups gaan zoals ze gaan. Gaan ze lekker dan doet hij er een paar extra. De ene dag doet hij een lange serie van 30 sit-ups; de volgende dag doet hij vier series van 12 sit-ups. Daarna pakt hij zijn halters en zet hij de diverse spiergroepen in zijn lichaam even onafhankelijk van elkaar aan het werk.
Tachtig procent van de mensen die met het coronavirus op de IC-afdelingen van ziekenhuizen belanden, heeft overgewicht, aldus professor Diederik Gommers in weer een ander interview. Experimenteer met de draconische aanpassingen aan onze levensstijl die ik voorstel en breek met de rage die onze evolutie in onverantwoordelijk korte tijd een onzinnige draai probeert te geven. Jaag en verzamel bewust in het derde millennium. Wat niet in een winkelwagentje belandt, belandt niet in de koelkast en belandt niet in ons lichaam. Experimenteer en ik garandeer resultaat voor het einde van de coronacrisis, waarmee WALL-E weer als dystopie op de plank tussen de DVD’s belandt.
Voor vragen: www.nikkonorte.com/contact. Ik beantwoord ze graag in een volgend blog.
Blog delen? Graag!