Neo-feodalisme …
Op een bankje voor een oude, houten schuur schenk ik koffie uit onze Stanleythermoskan in de dop ervan. Oktober 2021. De lucht is strakblauw en de zon verwarmt me aangenaam. Er staat een lichte bries uit de verkeerde richting, maar ik heb geen zin me daar nu al druk om te maken. Tien kilometer en bijna duizend hoogtemeters van huis naar het bergstation van de Hochjoch. Twee uur en twintig minuten kostte die wandeling me. Niet slecht voor een kabouter …
Het is tien voor halfelf. Het terras van het Kapellrestaurant, vijftig meter onder me, is voller dan ik verwachtte. De frituurlucht die ik opsnoof toen ik het restaurant zojuist passeerde, deed me even twijfelen aan het tijdstip van de dag. Zonlicht weerkaatst op de pullen waaruit mensen hun bier drinken. Dat de toegang tot het Kapellrestaurant voor mij verboden is, stoort me niet. Wat me stoort, zeg beangstigt, is dat we in ruil voor een pul bier ons hoofd in het zand steken en weigeren ten minste de mogelijkheid onder ogen te zien dat de strijd tegen corona een ander doel dient dan de strijd tegen corona.
Ook tot bergliften is de toegang voor mij verboden en dat drijft Heidi en mij deze winter naar de Sierra Nevada, in Andalusië, waar vaccinatiepaspoorten nog onbekend zijn – en waar geen coronaslachtoffer meer zal vallen dan in landen waar dat paspoort wel is geïntroduceerd …
Gisteren werd ik voor het eerst met het bestaan van dat paspoort geconfronteerd. Onderweg naar huis, nadat ik bij de Lidl een rugzak vulde met noten en gedroogd fruit, ontdekte ik dat de dorpskern van Schruns was afgegrendeld met dranghekken. Naast een opening in die dranghekken waarschuwde een bord dat de Zutritt tot wat zich achter die dranghekken voltrok nur gestattet was voor Geimpfte, Getestete en Genesene. Twee volumineuze Oostenrijkers in poloshirts van de lokale VVV voor de opening in de dranghekken vroegen me naar mijn QR-code. Als ik al zo'n code had gehad, was het onmogelijk geweest die te laten zien; ik fiets niet met een telefoon op zak. Kein Zutritt was het unanieme besluit van mijn nieuwe vrienden, waarop graaiende armen ontweek en verder fietste. Tumult achter me, maar ik vertrouwde erop dat ik tachtig kilo overgewicht voor zou blijven, ook al was het verdeeld over twee lichamen.
In de dorpsskern van Schruns was een markt gaande. Geen gewone markt of vlooienmarkt, maar een smikkel-en-smulmarkt – een andere naam kon ik niet verzinnen in de haast aan strafvervolging te ontkomen. Een van ongezondheid blakende menigte proefde en kocht honing, kaas, koek, schnapps, wafels en worst bij kraampjes en laafde zich op terrassen aan bier, wijn en Bratwurst mit Pommes. Bij het uitrijden van de markt trof ik wederom twee Oostenrijkers in XXL-poloshirts van de VVV. Geen van beiden kon weten dat ik ongeimpft, ongetestet en mogelijk genesen ben maar leken ontstemd met de manier waarop ik me voortbewoog. Opnieuw ontweek ik graaiende armen, waarna ik me concentreerde op de laatste kilometers naar huis, vastbesloten een verzet zwaarder omhoog te fietsen dan ik de afgelopen weken deed.
Terwijl ik mezelf koffie bijschenk, bedenk ik dat er vooralsnog slechts bewijs is dat een vaccinatiepaspoort de verspreiding van corona in de hand werkt. Politici beloven ons dat dat paspoort tijdelijk is. Wat een grap. De invoering van een digitaal vaccinatiepaspoort is de belangrijkste stap om tot een nieuw, wereldwijd bestuurssysteem te komen. Het woord feodaal komt bij me op. Voor de vorm mogen we per land onze overheden kiezen, maar de mensen die die overheden vormen, zullen slechts vazallen zijn, die toezien op de naleving van regels die mensen die we niet kiezen of kennen, uitvaardigen.
Gaan we nu akkoord met een vaccinatiepaspoort, dan zal het onder een andere naam voortleven, wat betekent dat de politici die beloven dat dat paspoort tijdelijk is hun belofte niet breken. Man, dat is waartoe politiek is verworden. Meelijwekkend en ... if you can't lick 'em, jine 'em. De voorloper van de uitspraak if you can’t beat them, join them. Een Amerikaanse senator met de naam Watson gebruikte die uitspraak voor het eerst en ik vraag me af waarom mijn geheugen me altijd weer opzadelt met dergelijke nutteloze informatie. Maar dan realiseer ik me waarom ik aan die uitspraak denk. Can't lick 'em, jine 'em. Te veel politici klampen zich eraan vast. Uit zelfbehoud keren ze hun kiezers de rug toe en sluiten ze zich aan bij de nauwelijks zichtbare groep mensen die zich tot doel heeft gesteld via corona tot een nieuwe wereldorde te komen.
Nog slechts dertien procent van de Nederlandse bevolking is ongevaccineerd, hoorde ik de Nederlandse minister van Volksgezondheid onlangs zeggen. Nederland staat dus met de Verenigde Arabische Emiraten op een gedeelde tweede plaats op de ranglijst van landen met de hoogste vaccinatiegraad. Gibraltar is de koploper en gemeten naar het dagelijkse aantal nieuwe coronagevallen in Gibraltar – een medisch waardeloze graadmeter – zou het schiereiland een risicostaat zijn als het een Amerikaanse staat was. Data, data, data, Watson, I can't make bricks without clay ...
Nederland heeft een vaccinatiegraad van 67 procent, niet van 87 procent zoals de minister van Volksgezondheid ons voorhoudt, en een paar minuten onderzoek naar coronagerelateerde sterftecijfers per land, gerelateerd aan datzelfde sterftecijfer een jaar geleden en gerelateerd aan de vaccinatiegraad, leidt tot twijfel aan het succes van de bestaande vaccins in de strijd tegen corona. In de paar landen waarin dat sterftecijfer lijkt te dalen – in Oostenrijk is het anderhalf keer zo hoog als een jaar geleden – is onduidelijk of dat de invloed is van vaccins of van stijgende natuurlijke immuniteit of omdat de deltavariant van het coronavirus minder virulent is dan de oorspronkelijke variant, wat gebruikelijk is bij mutaties van virussen. Elementary, my dear Watson. Ondertussen is na aftrek van de coronasterfte de oversterfte verontrustend in landen met een hoge vaccinatiegraad, worden samenlevingen ontwricht en loopt de vaccinatieschade op. En die vaccinatieschade is niet iets om luchthartig over te denken, want er is een onvoorzien probleem met de werkzaamheid van vaccins.
De Nederlandse minister van Volksgezondheid heeft zich, als ik het goed heb begrepen, laten vaccineren met het Jansenvaccin. Dat vaccin heeft volgens een onlangs gepubliceerde studie waaraan zeshonderdtwintigduizend mensen deelnamen na vijf maanden nog slechts drie procent werkzaamheid, wat betekent dat de Nederlandse, tot medische apartheid oproepende minister van Volksgezondheid ongevaccineerd is, tenzij hij zich recentelijk heeft laten boosteren. Van mij hoeft de beste man dat niet te doen. Als mensen de vrijheid hebben een sigaret op te steken, heeft híj de vrijheid zijn boostershot te weigeren.
Ongevaccineerde mensen vormen geen gevaar voor de volksgezondheid maar vormen een gevaar voor het zich ontwikkelende neo-feodalisme en in mijn gedachten hoor ik Sherlock Holmes mompelen: In solving a problem of this sort, Watson, the grand thing is to be able to reason backwards. Terwijl ik dat doe, thinking backwards, deductief, realiseer ik me dat de toekomstige adel zijn hand heeft overspeeld. Het coronavirus is niet dodelijk genoeg om van een pandemie te spreken, de vaccins werken slechter dan verwacht en te kort, de vaccinschade is groter dan verwacht en er is onvoldoende angst gezaaid om de groep vaccinatieweigeraars zo klein te houden dat hij geen gevaar vormt voor het slagen van de neo-feodale, digitale putsch maar net groot genoeg om de invoering van een vaccinatiepaspoort te rechtvaardigen.
Met ruim veertig procent (corona)vaccinatieweigeraars in de westerse wereld is geen rekening gehouden en er zijn meer problemen. Na anderhalf jaar coronamaatregelkolder zijn veel mensen in de westerse wereld ongezonder dan ooit. Om stijgende besmettingen in te dammen, zijn boostershots onvermijdelijk terwijl die boostershots voor arme landen bestemd zijn, want wát als corona in die landen binnenkort endemisch is zonder dat de bevolking is gevaccineerd? You see, Watson, but you do not observe …
Hoe het ook zij, ons hoofd moet uit het zand. Er sterven aan corona te weinig mensen om er angst voor te hebben en er sterven nauwelijks mensen aan corona zonder een of meer comorbiditeiten. Angst is een van de gevaarlijkste comorbiditeiten. De overige comorbiditeiten zijn doorgaans terug te voeren op een ongezonde levensstijl. Verander die levensstijl! Als dat niet lukt, is een vaccin een optie – ten minste elke zes maanden tot er betere vaccins zijn. Is onze vrijheid ons meer waard dan een pul bier, dan nemen we afscheid van de gedachte dat onze overheden het beste met ons voorhebben, omarmen we onze ongevaccineerde medemens, komen we in opstand tegen het vaccinatiepaspoort en … ik schroef de dop op de thermoskan, schuif hem in een zijvak van mijn rugzak, slinger de rugzak op mijn rug en wandel verder.
Nog vijfhonderd meter volg ik een pad. Dan klauter ik op handen en voeten naar een plateau. Eenmaal op dat plateau haal ik mijn paraglider uit mijn rugzak en spreid ik hem uit over de met stenen bezaaide ondergrond. De lijnen van de glider, als ik ze probeer te sorteren, blijven haken aan het stugge onkruid dat tussen de stenen groeit. Mijn hart gaat tekeer. Het plateau loopt te steil af, ik heb de wind in de rug en de kabelbanen links en rechts van het plateau zijn te dichtbij. Als ik niet net als rokers, drinkers en smikkelaars de gezondheidszorg wil overbelasten, moet ik mijn verlies nemen en teruglopen naar huis. Of niet? Man, ik betaal mijn leven lang al mee aan de gezondheidszorg waarop bewust ongezonde mensen te regelmatig een claim leggen en ik betaal extra verzekeringspremies voor de meeste sporten die ik beoefen. Eén nacht bracht ik gedurende mijn leven door in een ziekenhuisbed. Amandelen, vijf jaar oud.
Ik keer mijn rugzak binnenstebuiten en gesp mezelf in de gordel die is ontstaan. Ik gesp mijn noodparachute aan de karabiners aan die gordel, gesp de lijnen van de glider aan dezelfde karabiners, trek mijn handschoenen aan, steek beide handen door de stuurlijnen, neem mijn A-lijnen in de hand en zet twee stappen voorwaarts. De glider komt achter me omhoog, voel ik, maar de druk op de lijnen neemt af. Eén seconde om mijn start af te breken. In plaats daarvan laat ik mijn bovenlichaam naar voren vallen. Ik struikel over stenen en vlieg. Ik vlieg over een kabelbaan en zweef al snel een paar honderd meter boven een woud van dennenbomen. De lucht is onrustig. Vier kilometer te gaan naar het landingsveld, negen als ik eerst het Silbertal oversteek. Ik hang naar rechts in mijn gordel, draai langzaam naar het noorden en besef dat ik het gepiep van mijn hoogtemeter mis. In de consternatie ben ik vergeten het ding uit mijn rugzak te pakken voordat ik van die rugzak een gordel maakte. Is er voldoende thermiek of niet? Vlieg ik door naar het noorden of zwenk ik in de richting van het landingsveld, onzichtbaar van waar ik nu vlieg? Sherlock Holmes beslist voor me: It is a mistake to theorize before one has data, Watson. Inevitably, one twists facts to suit theories instead of theories to suit facts …
Blog delen? Graag!