Na te hebben afgerekend met de angst dat mijn toekomst incapabel was de juiste beslissingen voor me te nemen, angst die de maatschappij waarin ik opgroeide me opdrong, zwierf ik jarenlang in een staat van aangename verwondering over de wereld. Uiteindelijk belandde ik in Andalusië, waar ik dacht mijn langgekoesterde kluizenaarsdroom te kunnen verwezenlijken.

In Andalusië was een confrontatie met de corrida onontkoombaar. Ontsteld vluchtte ik naar Marokko, waar ik op de boerderij van twee hasjiesj telende broers een maandenlange strijd met mijn toekomst voerde. Ik verloor die strijd, reisde terug naar Andalusië, nam een duik in de wereld van toros bravos, leerde nieuwe facetten van het begrip angst kennen en kwam als matador aan de oppervlakte, hoewel niet voordat ik mijn beste vriend uit een Zimbabwaanse gevangenis had verlost.